به گزارش معاونت فرهنگی و روابط عمومی ستاد بازسازی عتبات عالیات کرمان، آنچه در ادامه می آید متن سخنان منتشرنشده از سردار رشید اسلام حاج «قاسم سلیمانی»، فرمانده فقید نیروی سپاه قدس پاسداران انقلاب اسلامی درباره ستاد بازسازی عتبات عالیات است که برای نخستین بار رسانهای میشود:
جنگ اول نجف اتفاق افتاده بود و مجبور بودم آنجا باشم، شاید مجموع زائران در حرم در طول روز در شلوغترین وضعیت به 30 نفر هم نمیرسید. کاملاً احساس میشد این حرم و ضریح از زیر خاک بیرن آمده، مثل دورانی که گفته میشود امام صادق(ع) قبر امیرالمومنین(ع) را نمایان کردند.
فضا اینگونه بود، متروکه و گرد گرفته و غیرمتناسب با چنین جایگاه و مقامی؛ لذا ما به این فکر افتادیم که ستادی را راه اندازی کنیم که راه افتاد و بعد حرکات دیگر رخ داد و راه مردم به سمت کربلا، نجف و کاظمین باز شد. دلهای مردم بیشتر شوق گرفت، به این حجم و تحرک شما و اعتماد کردند و اتفاقات بزرگی رخ داد.
اگر بخواهم در چند جمله ماندگار این عمل را تعریف کنم، باید به چند نکته که به آنها اعتقاد دارم، اشاره کنم: اولاً اقدامی که در ستاد بابرکت بازسازی عتبات عالیات انجام شد، عملی کوثرانه و مصداق صدقه فوق العاده جاریه است؛ لذا مهمترین کار این ستاد آن است که ماندگارترین کار تاریخ انقلاب را در عراق به یادگار گذاشت.
ما عملی ماندگارتر از این در خارج از کشور در بعد معنوی نداریم که قلب همه تشیع و حتی اهل سنت را به شوق بیاورد، نداشتهایم. بسیار دیدهام کسانی از اهل سنت را که عشق امام حسین(ع) در وجودشان شعلهور است که یقینا از شیعیان کمتر نیست بلکه حتی از برخی شیعیان فزونی دارد.
ستاد کاری کرد که همزمان با دیدن و رویت و بوسیدن ائمه معصومین(ع) و عتبات مقدسه در عراق، ایران هم دیده شود. تشکیل ستاد، مردمیترین عملی بود که در یک چارچوب انقلابی و در چند سطح متفاوت از هم، توانست ترکیب مقدس و مهم را ایجاد کند. کنار مرقد مطهر امیرالمومنین(ع)، از فاطمه اطهر سلامالله علیها سخن نبود، اولین بار نام زیبای صحن مطهر فاطمه(س) به علی بن ابیطالب(ع) اتصال پیدا کرد.
کار ستاد بازسازی عتبات عالیات حقیقتا شبعه، نماد و شعلهای از کوثر الهی است هر عمل مخلصانه همین است.
شاید به اندازه عمر کارهای صورت گرفته، کار باقیمانده مهم وجود داشته باشد؛ از آرزوهایم این بوده نمیدانم با عمرم محقق میشود اما با همت ملت ایران و پیگیری این ستاد قابل تحقق است، و آن خارج کردن همیشگی سامرا از غربت راهزنها، است.